Μαρία Ζερβουδάκη | Maria Zervoudaki • A vibrant field of desolation

Βίντεο και ηχητική σύνθεση | Video and sound composition, 00:05:22, 2019

Παράλληλες εικόνες της φύσης σε σύγκριση με την θέα ενός σώματος, μια σύνθεση που μοιάζει με το πέρασμα μιας ημέρας. Ο ήχος είναι νυχτερινές ηχογραφήσεις εξωτερικού χώρου μαζί με μακρινές φωνές. Τοπίο ως σώμα και σώμα ως τοπίο. Η κύρια φύση των αντικειμένων είναι κλειδωμένη μέσα στο σχήμα τους. Ένας άνθρωπος, η φύση του, αποτελείται από τη μνήμη και την επιθυμία και το σώμα είναι αυτό που συνδέει τον άνθρωπο με το χρόνο και το χώρο, μεταξύ γέννησης και θανάτου. Αλλά τι γίνεται μετά το θάνατο; Ένα σώμα δεν είναι παρά ένα πρώην αγγείο για την ψυχή. Τι γίνεται αν το σώμα παίρνει έναν άλλο ορισμό για να παραμείνει «αθάνατο»; Τα μέρη του σώματος «χωρίζονται», βιώνουν τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο τώρα, από ό, τι στο σύνολό του. Κάθε ένα στο δικό του πλαίσιο. Με τη δημιουργία μιας νέας συνείδησης, θα μπορούσε κανείς να πει, το σώμα, τώρα ως αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει σε βρόχο της ίδιας ημέρας. Στο “A vibrant field of desolation”, βλέπουμε έναν κόσμο που αναπνέει, που ακόμη και χωρίς τη δραστηριότητα ενός όντος, φαίνεται πολύ ζωντανός.

Parallel images of nature in comparison with views of a body, a composition that looks like the passing of a day. The sound is night recordings of outdoor space along with distant voices. Landscape as a body and body as a landscape. The primary nature of objects is locked inside their shape. A human is consisted by memory and desire and the body is this that binds human with time and space, between birth and death. But what it becomes after death? A body is then no more than a former vessel for the soul. What if the body gets another definition in order to remain “immortal”? Fragmented body parts, experiencing world in a different way now, than as a whole. Each one on its own frame. By creating a somewhat like a new conscience, the body, now as an object and not as a subject, can continue to exist in loop of the same day. In “A vibrant field of desolation” we see a breathing world that even without the activity of a being, seems very much alive.