Φαίδρα-Λούνα Καζαντζάκη | Faidra-Louna Kazantzaki • Έγκλειστοι
(3ο έτος | 3rd year)
Kολάζ και ακρυλικό | Collage and acrylic, 35 x 25 cm, 2020
Το σκεπτικό μου για το έργο μου ξεκίνησε διαβάζοντας κάποια ποιήματα του Δ.Δασκαλόπουλου, στα οποία ένιωσα να περιγράφεται, κυρίως συναισθηματικά η κατάσταση που βιώνουμε εδώ και έναν χρόνο.
Προσπάθησα να αποτυπώσω τον εγκλεισμό , μέσω γυναικείων μορφών ( το οποίο βέβαια προέκυψε στην πορεία) σε διάφορες σκηνές της καθημερινότητας θέλοντας να δημιουργήσω μια αίσθηση αποπνικτικότητας του χώρου σε σχέση με τις μορφές. Για να υλοποιήσω την ιδέα αυτή χρησημοποίησα την μοντέρνα τεχνική του κολάζ γιατί πιστεύω ότι με αυτήν μπορώ να εκφράσω καλύτερα τον διχασμό μας ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό μας κόσμο και τον κερματισμό μας ως ανθρώπινες υπάρξεις. Τα αντικείμενα που παλιά ήταν απλά χρηστικά τώρα αποκτούν μια δικιά τους ζωή μέσα στην μοναξιά που βιώνουμε.
The reasoning behind my work has it’s roots in D. Daskalopoulos´s poems. Poems, which I consider to be extremely descriptive of the situation that we are all facing for almost year, especially in the emotional field.
I tried to capture the inclusion through female figures (this idea came up along the way) various scenes of everyday life, striving to create a sense of the suffocation of space in relation to the characters. Thus, in order for my idea to materialize, I used the modern technique of collage, regarding it to be the ideal tool, that will allow me to express appropriately the division between our inner and outside world, as well as the fragmentation of our human nature. The objects that once uses to be useful, now possess a life of their own. A life made of our own loneliness.
Ποίημα Δ. Δασκαλόπουλου:
ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΙ
ʽΌπου καί νά γυρίσεις τό μάτι σκοτάδι καί σιωπή.
Στίς λευκές φλέβες τῶν διαδρόμων ἀντιχτυποῦν
οἱ ἀκονισμένες κόψεις τῆς καθημερινότητας.
Τά ἀντικείμενα κινοῦνται ἐναντίον σου·
Σκύβεις γιά νά προφυλαχτεῖς, ἑλίσσεσαι γιά ν’ ἀποφύγεις.
Οἱ στιγμές σταλάζουν ἀπ’ τήν κλεψύδρα τους θάνατο.
Τά παράθυρα θρέφουν ἀναρριχώμενα ἑρπετά.
Χτυπήματα στήν πόρτα ἀναγγέλλουν ἀπροσδόκητες ἐπισκέψεις·
νέες ἀφετηρίες, ἄγνωστα τέρματα, ὁδοδεῖχτες καί σύνορα,
παλιννοστήσεις ἀναπόφευκτες.
ʼΑκινητεῖς στό βυθό τῆς κίτρινης θάλασσας
ἀνάμεσα σέ κορνίζες συγγενικῶν μορφῶν
καί σέ μνῆμες ἀνεπανάληπτες
πού ἄν ἔζησες ἢ δέν ἔζησες δέν τό κατέχεις.
Βουλιάζοντας στόν κόσμο σου, προδομένος ἀπ’ τόν κόσμο σου,
ἀπροφύλαχτος, ἀνυπεράσπιστος, ἐκτεθειμένος
στό σκοτάδι καί τή σιωπή.
Μέσα στό σκοτάδι καί τή σιωπή.